Jun 19, 2008

Si Jose at Ako...


Si Dr. José Protasio Rizal Mercado y Alonso Realonda (Hunyo 19, 1861Disyembre 30, 1896) ay ang pampito sa labing-isang anak ng mag-asawang Francisco Engracio Rizal Mercado y Alejandro at ng asawa nitong si Teodora Morales Alonzo Realonda y Quintos.


Si Lloyd Sese y Rivera a.k.a Sam Milby (Hunyo 19, 19XX - Humihinga pa hanggang sa kasalukuyan) ay ang pang apat at bunso sa apat na anak ng mag-asawang Mario Sese y Lagman at ng asawa nitong si Genoveva Rivera y Estrella.


Ipinanganak si José Rizal sa Calamba, Laguna. Sina Saturnina, Paciano, Narcissa, Olimpia, Lucia, Maria, Jose, Concepcion, Josefa, Trinidad at Soledad ang kanyang mga kapatid.

Ipinanganak si Lloyd Sese sa Guiguinto, Bulacan. Sina Levi, Rodel at Sheryll ang kanyang mga kapatid.


Ang ina ni Rizal ay siyang kaniyang unang guro at nagturo sa kaniya ng abakada noong siya ay tatlong taon pa lamang. Noong siya naman ay tumuntong ng siyam na taon, pinadala siya sa Biñan, Laguna upang mag-aral sa ilalim ng pamamatnubay ni Justiano Aquino Cruz. Ilang buwan ang nakalipas, pinayuhan niya ang magulang ni Rizal na pag-aralin siya sa Maynila.


Ang ina ni Lloyd ay siyang kaniyang unang guro at nagturo sa kaniya ng abakada noong siya ay limang taon na (slow learner). Noong siya naman ay tumuntong sa anim na taon, pinadala siya sa Balagtas,Bulacan upang mag-aral sa ilalim ng patnubay ni Mrs. Martin (hindi ko na tanda ang buo niyang pangalan). Ilang buwan ang nakalipas, sinabihan niya ang magulang ni Lloyd na sakit ito sa ulo dahil sa sobrang daldal.


Ang Ateneo Municipal de Manila ang unang paaralan sa Maynila na kaniyang pinasukan noong ikadalawa ng Enero 1872. Ayon sa isang salin ng Noli me tangere ni Guzman atbp., sa kaniyang pananatili sa paaralang ito, natanggap niya ang lahat ng mga pangunahing medalya at notang sobresaliente sa lahat ng aklat. Sa paaralan ding ito niya natanggap ang kaniyang Batsilyer sa Sining na may notang sobresalyente kalakip ang pinakamataas na karangalan.


Ang La Consolacion sa Balagtas Bulacan ang unang paaralan na kaniyang pinasukan noong ikadalawa ng Hunyo 19XX. Ayon sa isang salin ng kwento ng mga tsismosa sa Bulacan atbp., sa kanyang pananatili sa paaralang ito, natanggap niya lahat ang mga pangunahing medalya sa Loyalty award at best in writing noong kinder.


Nang sumunod na taon, siya ay kumuha ng Pilosopiya at Panitikan sa Pamantasan ng Santo Tomas. Sa Ateneo, kasabay niyang kinuha ang agham ng Pagsasaka. Pagkaraan, kinuha niya ang kursong panggagamot sa nasabing Pamantasan (Santo Tomas) pagkatapos mabatid na ang kaniyang ina ay tinubuan ng katarata. Noong Mayo 5, 1882, nang dahil sa hindi na niya matanggap ang tagibang at mapansuring pakikitungo ng mga paring Kastila sa mga katutubong mag-aaral, nagtungo siya sa Espanya. Doo'y pumasok siya sa Universidad Central de Madrid, kung saan, sa ikalawang taon ay natapos niya ang karerang Medisina, bilang "sobresaliente" (napakahusay). Nang sumunod na taon, nakamit niya ang titulo sa Pilosopiya-at-Titik.


Nang sumonod na mga taon, siya ay kumuha ng Bachelor of Science in Electronics & Communication Engineering sa Adamson University. Sa labas ng paaralan kasabay niyang kinuha ang pag mamadyik at pagtambay sa bilyaran. Pagkaraan ay kumuha din siya ng kurso sa pag-arte pagkatapos mabatid na pangarap ng nanay niya ang magkaroon ng anak na sikat. Noong 2002, nang dahil sa hindi na niya matanggap ang tagibang at mapansuring pakikitungo ng mga kakilala na hindi siya artistahin ay nagpasya siyang magtungao sa Laguna upang doon nalang magtrabaho. Doo'y pumasok siya sa Hitachi GST Philippines, kung saan, sa ikalawang araw pa lang ay naiwan na siya ng shuttle papasok sa opisina kaya nag lakad, nag jeep at naligaw. Nang sumunod na taon ay nakuha niya ang perfect attendance award dahil sa hindi pag-absent kahit walang ginagawa.


Naglakbay siya sa Pransya at nagpakadalubhasa sa paggamot ng sakit sa mata sa isang klinika roon. Pagkatapos ay tumungo siya sa Heidelberg, Alemanya, kung saan natamo pa ang isang titulo.
Sa taon din ng kaniyang pagtatapos ng Medisina, siya ay nag-aral ng
wikang Ingles, bilang karagdagan sa mga wikang kaniya nang nalalaman gaya ng Pranses. Isang dalubwika si Rizal na nakaaalam ng Arabe, Katalan, Tsino, Inggles, Pranses, Aleman, Griyego, Ebreo, Italyano, Hapon, Latin, Portuges, Ruso, Sanskrit, Espanyol, Tagalog, at iba pang mga katutubong wika ng Pilipinas.


Naglakbay siya sa Singapore at nagpakadalubhasa sa pagpuna ng mali ng ibang kumpanya. Pagkatapos ay tumungo sa Batam, Indonesia, kung saan siya unang nakakita ng aquariun na maraming sumasayaw na hindi isda.


Sa taon din iyon ay nagtungo siya ng Malaysia at doon unang nakakain ng durian. Nasundan pa ito ng pag punta sa Japan, Thailand at Mexico. Kung saan natutunan niya ang ilang mga pagbati sa mga bansang ito.


Hello la! (Singapore)


Bahasa (Indonesia)


Halo! (Malaysia)


Ohayo (Japan)


Sawasdee (Thailand)


Hola (Mexico)


Mula dito ay nasabi niyang isa na siyang dalubwika tulad ni Rizal.


Marami pang pagkakapareho ang buhay namin ni Rizal, kasama na dito ang dami ng naging babae niya. Ay ako pala isa lang...si Grace lang.


Pero ang pinaka malaking pagkakapareho namin ay parehong Birthday namin ngayon.


Happy Birthday satin ka tropang Jose Rizal!


Nawa ay makamtan ko kahit katiting ng kasikatan mo!



IDOL!

Jun 15, 2008

Gulong ng Palad

Lumaki ako na hindi naka-experience na mag karoon ng sasakyan na pag-aari ng aming pamilya, maliban sa padyak na pinundar ng tatay ko. Wag kayong mag-alala, hindi drama ang post na ito. Kung nagingilid na ang luha ninyo sa title pa lang ay ipunas muna ang dalang panyo bago ko tuluyang simulan ang kwento ko.

Halos dalawang kilometro ang layo ng aming bahay sa pinapasukan kong eskwelahan noong elementary at high school. Kaya kakailanganin pang sumakay ng jeep bago makarating dito. Ito siguro ang dahilan kung bakit kinder pa lang ay marunong na akong sumakay ng jeep mag-isa. Kaya kung pa-expertan sa pagsakay ng jeep, siguro ay may ilalaban ako bunga ng aking 22 year experience sa pagsakay dito. (oops! hindi kinder ang simula ng bilang ng experience ko..simula noong nasa sinapupunan palang ako...21 yrs old lang kaya ako!).

Noong college ako, jeep parin ang peyborit kong sakyan dahil ito ang pinaka murang paraan upang maka-uwi. Mula Kalaw hanggang Tayuman ang araw-araw na byahe ko noon mula eskwela hanggang sa boarding house. Tuwing rush hour ay dagsa na ang pasahero at ito rin ang tiyempo ng uwian ko noon. Kahit mahigit sa tatlo na ang nakasabit sa jeep ay sisingit parin ako para lang makauwi. Matindi ang skills ko sa pagsabit sa jeep. Kaya kong sumabit sa estribo o sumabit na sa plaka ng jeep lang ang tinatapakan. Nang maka gradweyt ako ng college ay grumadweyt narin ako sa pagsabit sa jeep. Pero hindi sa pagsakay dito.

Hindi ako madalas sumakay sa LRT, maliban kung malalate na ako sa eskwela o nakapulot ako ng token (magnetic card na ngayon). Pero maraming hindi malilimutang karanasan ang nangyari sa akin dito. Tuwing hapon, madaming sakay ang LRT dahil sa sabay-sabay ang uwian ng eskwela at opisina. Sa sobrang siksikan ay halos nagkakadikit na ang mukha pati buhok sa kilikili ng mga sakay nito. Pero isang araw, kasabay ng tagaktak ng pawis at init sa loob ng LRT ay dalawang pasahero pa ang naabutan kong nag-aaway. Isang lalaki sa harap ko ang panay ang tingin sa kanyang katabi dahil kanina pa siya tinatamaan ng siko nito. Ilang sandali pa ay hindi na ito nakatiis.

Passenger 1: Pare, kanina ka pa ha! Nakakatama ka na!

Passenger 2: Anong gusto mong gawin ko? E siksikan nga.

Passenger 1: At ikaw pa ang galit!

Passenger 2: Ano ba problema mo!? Gusto mo suntukan na lang!

Passenger 1: Sige suntukana na lang.

(Pinilit magsuntukan ng dalawang kolokoy pero hindi nila kinaya dahil sa siksikan sa loob. Kaya untugan ng ulo na lang ang naganap na bakbakan).

Iba pang Passengers: Hoy! mga sira ulo!!! Sa labas kayo mag suntukan wag dito. Nakita ng siksikan e!
Noong 4th year college ako, nagpasya akong huwag nang mag renta ng boarding house at mag-uwian na lang. Dito ako naging suki ng mga bus na bumabyahe mula Bulacan hanggang Munomento. Dahil sa madalas ay siksikan, ilang pagkakataon din na nadukot ang wallet ko. Halos maiyak ako sa panghihinayang, dahil bukod sa 50 pesos na laman ng wallet ko ay may picture pa ito ng crush ko na pinag hirapan kong hingin at may dedication pa.

Ang FX na siguro ang pinaka memorable sa akin. Dito kasi sa likod ng puting FX muli kaming nagkita ni Grace. Habang tumutugtog ang kantang "Pagdating ng panahon" ay muli kaming nagkita. Kaya naman tuwing mauupo ako sa likod ng FX ay naalala ko ang kakilig-kilig na eksenang iyon.

Nang maging girlfriend ko si Grace, naging suki naman ako ng tricycle sa tuwing dadalaw sa kanila. Tuwing paparada na ang tricycle sa harap ng gate nila ay agad ng tatakbo si Grace upang salubungin ako. Astig ang dating ko sa tuwing sasakay ako ng tricycle bitbit ang isang tumpok na rosas. Padating sa bahay nila ay parang ni rape na ito ng limang libong bubuyog ko dahil sa itsura nito.

Noong magtrabaho ako sa laguna ay tumira ako sa isang aparttment na kailangan pang sumakay ng padyak papasok sa looban. Ilang padyak driver ang madalas akong iwasan dahil times two daw ang bigat ko pero pag-isahan lang ang binabayad ko.

Nong June 8, 2008 nakabili ako ng dalawang bagong gulong ng palad ko. Isang Honda City at isang BMX. Ang Honda City na nabili ko ay hindi naman bago. Ako na ang pangalawang nagmay-ari dito. Sa akin ay okay lang , hindi naman importante sa akin kung bago ang sasakyan, kundi ang serbisyong kayang ibigay nito (ito ang lagi kong palusot, ang totoo ay ito lang ang nakayanan ng pera ko, mahina kasi ang kita ng mga artista ngayon).


Hindi pa ako marunong mag drive noon. Pero as of this writing, kaya ko na magpaikot-ikot at mag drift sa loob ng subdivision na tinutuluyan ko ngayon. Ito ay matapos kong mabangga ang dalawang paso ng kapitbahay at masagi ang limang sampayan sa katabing bahay.


Ang bagong BMX naman ay binili ko dahil matapos kong mabili ang kotse ay nabalitaan ko na tumaas na naman ang presyo ng gasolina (56.46 pesos na at pataas pa!). Para makatipid ay mag bi-bike nalang ako AKO PA! WAIS YATA 'TO!!!!