Ang Babae sa Balite Drive (Haloween Edition)

Tuwing papalapit ang Haloween ay peyborit kong takutin ang sarili ko. Kadalasan sa mga panahong ito nag hahanap ako ng mga palabas na ang tema ay katatakutan. Naalala ko rin dati na excited kong inaabangan ang haloween special ng Magandang Gabi Bayan. Kahit na nga nag kakanda-ihi na ako sa takot ay pikit mata ko parin itong sinusubaybayan. Pagkatapos noon ay ilang gabi akong hindi makakatulog at mapapanaginipan ang mga kapre at tikbalang sa nasabing palabas.

Hindi naman sa duwag ako. Malakas lang talaga ang aking imahinasyon. Ang mga karakter tulad ng white lady, tiyanak o kapre ay madaling narerehistro sa isip ko. Tuwing ipipikit ko ang mga mata ko ay isa-isa na silang nag susulputan sa gunita ko. Ito ang dahilan kung bakit minsan ay sinubukan kong matulog na dilat ang mata. Sabi ng kapitbahay namin na albularyo ay may gift daw ako. Kala ko noon ay literal na gift ang ibig niyang sabihin, kaya na excite ako at nagmano sa kanya. Baka kasi nakalimutan niya na hindi niya ako inaanak at bigyan nga ako ng gift. Pero ng maliwanagan ako, napagtanto ko na ang sinasabi niyang gift ay ang gift na nakakadama ako ng espiritu sa paligid. Habang tinitipa ko nga ang kwentong ito ay tumatayo ang mga balahibo ko, at isang babaeng nakaputi ang nararamdaman kong nakatitig mula sa likod ko. Parang meron siyang binubulong at kahit pigilan ko ay pilit niyang pinapasulat ang gusto niyang sabihin.. .

jkgqdiugygygehecgeyfggfy (pilit kong nilalabanan ang tipa ng kamay ko sa keyboard)

arghhh1hsdhgusdgughghtgfygf (pero malakas ang espiritong nasa tabi ko)

hwaaaggggggggggg!!!!!!!!!!!!gkgdasghadf. (Hindi ko na kaya, hahayaan ko na na siya ang magtuloy ng blog ko).

Sa lahat ng fans at mambabasa ng Bakit Bilog ang Mundo? Samandali ko pong pinuputol ang inyong pagsubaybay kay Lloyd dahil sa araw na ito ay ako muna ang magkukwento.

Ako nga pala si Sonia, na tubong Las Pinas. 18 years old at may vital statistics na 36"-25"-38". Long hair ako at may white complexion. Mahilig ako mag gown at ang favorite color ko ay black & white. Favorite tambayan ko ang Balite Drive sa QC at doon ako madalas rumampa. Sa mga gustong makipag chat just add me white_lady69@yahoo.com. Online ako from 10PM to 4AM bago sumikat ang araw. Sa mga naghahanap ng katext, just text me at 09181313666. Wag lang u tatawag kasi mahiyain me.

Eniweys, kaya ako nandito ngayon ay para kwentuhan kayo ng isang fairytale na madalas ikwento sa akin ng nanay ko noong cute na tiyanak pa lang ako.

Wansapanatym sa isang lugar sa probinsya ng Quezon, ay matatagpuan ang pinaka magandang binibini sa Pilipinas, si Nene. Si Nene ay isang anak mahirap, wala na siyang ama, at tanging ina na lamang nito ang bumubuhay sa kanya. Sa panahong tulad ngayon na palapit na ang Pasko, nagtarabaho ang nanay ni Nene bilang tindera ng putobumbung sa may simbahan sa bayan. Tuwing madaling araw, kahit ganap pa ang kadiliman, ay gumigising ang mag-ina at nilalakad ang mahabang kabukirin, papunta sa simbahan kung saan sila ay magtitinda.

Subalit isang araw, nakalimutan ng nanay ni Nene ang asukal ng nasa may simbahan na sila.
"Nene, bumalik ka sa bahay natin at kunin mo ang garapon ng asukal.", utos nito sa kanyang anak.
Mahalaga ang asukal sa tinda nilang putobumbung, kaya agad agad ay tinawid muli ni Nene mag-isa ang bukirin pabalik sa kanilang tahanan. Ngunit nasa bandang gitna na siya ng bukid ng mapansin niya ang napakalaking puno ng Balite, sinasabing ang puno raw na iyon ay pinamamahayan ng mga engkanto at kapre. Gayunpaman hindi naniniwala ang dalaga, bagamat nakakadama ng takot ay nagpatuloy pa rin sa paglalakad.
Kalalampas pa lamang niya sa Balete ng may marinig siyang malakas na kalabog na nagmula sa kanyang likuran. Tila isang malaking bagay iyon. Dahan-dahan niya itong nilingon, at halos himatayin siya sa takot ng makita niya ang napakalaking Kapre!!!

Kasing taas ng simbahan ang tangkad nito, at napakaraming balahibo sa buo niyang katawan.

"Huwag kang matakot Nene, hindi ako masama.", agad na wika ng Kapre, nang mapansin niyang nagulat ang binibini nang siya ay magpakita.

"Nais ko lamang makipagkilala sa iyo... alam mo kasi lagi kitang nakikita dito, dumadaan, tuwing madaling araw. Naisip ko nga na magaling ka sa puzzle dahil ikaw ang bumubuo sa aking araw.", Alam mo bang scientist ako? At ikaw ang Lab ko. Humahanga ako sa iyo Nene." Malambing na boses ng dambuhala. "Ako nga pala si Bob.", pagpapakilala ng higante.

Napansin naman ni Nene ang pagiging totoo ng kapre, at totoong kinilig si Nene sa mga pamatay na pick-uplines ng binatang kapre na lalong nagpalusaw ng kanyang panty liner. Kaya simula ng araw na iyon ay naging magkaibigan na sila.

Hanggang isang madaling araw...

"Nene, marahil naman sa haba na ng ating pagkakaibigan, ay papayag ka kung aking yayain na dumalaw sa aking mundo.", pag iimbita ng higante sa dalaga.
Noong una ay pakipot pa si Nene, subalit ng alukin ng kapre ang malaki nitong kamay ay pumayag rin siya agad. Pumatong si Nene sa ibabaw ng palad ng Kapre at maya maya pa ay tila nag iba ang paligid at unti-unting lumiit ang dambuhala, naging kasing laki siya ni Nene.

Nilingon ni Nene ang paligid at nakita niya ang makukulay na bulaklak, ang mga ibat-ibang kulay na kulisap, at ang mga diwatang nagliliparan sa paligid.

"Ito ang aking mundo Nene.", wika ng binata.
Nilingon ni Nene kung sino ang nagsalita, at nagulat siya ng makita niya ang isang magandang lalake.
"Bob, ikaw ba yan?", naitanong niya.
"Oo, ako ito" sagot ng binata.

"Geomerty ba ang course mo, kasi kahit anong angle ang cute mo eh! hihihi". Isa pang pamatay na pick-up line ang nasambit ng haliparot na si Nene.

"Kaw talaga Nene. Ito ang hitsura ko dito sa aming mundo, subalit pag nasa mundo mo ako, isa akong kapre, patunay nang aking kapangyarihan.", paliwanag niya. Napangiti na lamang si Nene, at nagpatuloy ang dalawa sa pamamasyal sa daigdig ng mga Engkantada.

"Ang ganda pala dito sa mundo mo, nagtataka tuloy ako kung bakit pumupunta ka pa sa aming daigdig...", nasabi ng dalaga.
"Yun ay dahil mas maganda ka pa sa mundong ito Nene.", sagot ng binata.
At muli ay kinilig si Nene.

"Nene, mukhang nagugutom ka na, gusto mong kumain?", wika ni Bob, at bigla-bigla, mula sa kawalan ay lumabas ang isang mansanas sa kanyang kamay, inalok ito kay Nene. Subalit tumanggi si Nene, alam niya kasi ang sabi ng mga nakatatanda na kapag kumain ka ng pagkaing Engkantda sa kanilang mundo ay hindi ka na muling makakabalik sa tunay mong daigdig. "Bob, huwag mo sanang mamasamain kung nais ko nang umuwi sa amin, gusto ko nang bumalik sa aking mundo.", simpleng hiling ng dalaga.

"Ok, Lets go na...", nasabi ni Bob at sa isang pitik ay bumalik na sila sa bukid sa tapat ng puno ng Balete.
"Maraming salamat Bob, hindi ko malilimutan ang araw na ito." Nakangiting wika ni Nene sa isang dambuhalang Kapre.

"Sige Bob uuwi na muna ako sa amin, text-text nalang tayo ha.", pagpapaalam ni Nene, sabay talikod.
"Sandali!", pagtawag ni Bob kay Nene.
Napalingon si Nene.
"Bakit Bob?", wika nito.
"May nais pa akong sabihin sa iyo."
"Ano yun Bob?"
At biglang may hinugot ang kapre sa kanyang kuyukot, isang gintong singsing.
"Nene will you merry me?", nagpropose ang kapre, sabay luhod.
Ngunit tumalikod ang dalaga.
"Hindi maaari Bob, Hindi maaari...", pagtanggi ni Nene, bakas ang mga luha sa mata. "Hindi tayo maaaring magpakasal."
"Ha?! Bakit Nene, bakit?", pagkabigo ni Bob, "Dahil ba sa isa lamang akong hamak na Kapre ?"
"Hindi iyon ang dahilan Bob, alam mong mahal kita kahit kapre ka pa.", paliwanag ng luhaan na si Nene.
"Kung ganon bakit, bakit hindi tayo maaaring magpakasal?", nalilitong tanong ng dambuhala.

Agad kinuha ni Nene ang singsing sa kapre at nagwika."E kasi napaka laki ng engagement ring na bigay mo, para ko na kaya tong belt." Haler!!!

Sabay sinuot ni Nene ang singsing sa kanyang bewang, kasyang kasya nga ito... parang sinukat.

And they live hapily ever after....

Nakakakilig diba? Minsan ko na ring pinangarap na magkaroon ng boyfriend na kapre. Pero hindi talaga sila ang kapalaran ko. Kaya naman, hanggang ngayon ay umaasa parin ako sa aking prince charming. Madalas naman akong makipag eyebol sa mga taxi draver sa balite drive, kaya lang madalas din nila akong tinatakbuhan dahil sa takot.

Naku mag-uumaga na pala..baka masikatan ako ng araw. Ayaw kong umitim. Sige mga ka blog, iwan ko na kayo kitakits na lang tayo. Huwag kayong mag-alala, lahat ng nakabasa nitong post ko ay isa isa kong dadalawin mamayang gabi. Para naman makapag kwentuhan tayo ng mas mahaba...bwahahahaha. Paalam, RIP na ko...

Sa aking masugid na mambabasa. Paumanhin sa panghihimasok ng isang korning white lady. Hirap lang hindi pagbigyan kasi nanakot. - Lloyd