Sulat Kamay, Kwentong Puso

Isang kwentong blog ang ilang linggo ko nang pinag pupuyatan. Dahil sa espesyal sakin ang kwentong iyon ay kailangan ko pang magsagawa ng ilang research at siyantipikong pag-aaral bago ko iyon ma-ipost. Sa pagkalap ko ng mga ebidensya ay nahalungkat ko ang mga lumang sulat na itinago ni Grace ng matagal na panahon. Ang mga ito ay naglalaman ng lahat ng mga madamdamin at kagilig-kilig na sulat ko kay Grace mula noong una hanggang ang pinaka huli. Nakakabilib na sa tagal ng panahon ay naitago pa niya ang mga ito. Naniniwala na tuloy ako na type nya ako noon pa man.

Sa totoo lang, hindi ako mahilig gumawa ng love letter. Sa aking pagkaalala ay dalawang babae pa lang ang nabigyan ko ng sulat pag-ibig at isa lang sa kanila ang naging girlfriend at asawa ko na ngayon. Kung ikaw ang isa sa nabigyan ko ng love letter ay maswerte ka, magiging magaan ang pasok ng pera at sisigla ang buhay pag-ibig mo. Lucky color red, lucky number 14.

Ang magsulat ay hindi mahirap. Pero kung ito ay pagpapahayag ng damdamin na may gusto ako sa isang tao ay siguradong sabit ako. Mas epektib ang panliligaw ko kung biglaan, at on the spot na makakarinig din ako ng sagot. Hindi kasi ako nakakapagka-tulog sa gabi pag may inaantay akong sagot sa sulat ko. Resulta, mugtong mata at tigyawat sa ilong (minus pogi points!).

Isa-isa kong binuksan ang mga sulat na tinago ni Grace ng matagal na panahon. Hindi maikakaila na sa akin ang lahat ng iyon dahil sa sulat kamay na parang kinalahig ng dalawang adik na manok na tumitira ng katol. Una kong hinanap ang sulat na ibinigay ko kay Grace noong 2nd year high skul kami. Sa aking pagka-alala, ang sulat na iyon ang kauna-unahang sulat na ibinigay ko sa kanya na nagpapahayag ng aking pinakatago-tagong pagtingin sa kanya. Ilang sulat palang ang nabuksan ko ay nakita ko kaagad ang hinahanap. Dalawang pahina ang sulat mula sa dalawang pilas ng papemelroti. Sinimulan kong basahin ang sulat at unti-unting bumalik ang aking ala-ala sa panahong nagsisismula palang akong tubuan ng bigote at usbungan ng adams apol. (Lalabo ang paligid at isang instrumental music ang maririnig)

Ang sulat ay pinetsahan noong 07/23/94 o July 23, 1994. Kung tama ang bilang ko sa kalendaryo, ay halos labing tatlong taon na ang edad ng sulat. Unang linya pa lang ng sulat ay nagulat na ako sa "Hi Hello!" na pagbati na parang naninindak. Kung meroon sigurong sakit sa puso ang babasa ay malamang na inatake na sa nerbiyos. Ganoon pala ang istayl ko dati, sindakan! Para akong nakasakay sa time space warp habang patuloy kong binasa ang sulat. Umiikot sa isip ko ang libo-libong ala-ala, na parang nasa harap kong muli ang eksena ng mga oras na sinulat ko ang aking masterpis.

Ang bilis ng panahon, labing tatlong taon na pala ang nakakaraan mula ng una kong sabihin kay Grace ang aking nararamdaman para sa kanya. Nakaka-tuwang isipin na muli kong nahawakan ang sulat matapos ang matagal na panahon. Maraming nang nagbago sa akin, sa paraan ng pagawa ng sulat at sa aking nararamdaman para sa kanya. Pero meron pa rin naman na nanatiling walang pagbabago sa isip, sa salita at sa gawa.

Narito ang ilan sa mga ito....

(Ayaw ko sanang i-post ang orihinal na sulat dahil mapapahiya ako. Nakakatawa kasi ang mga pinagsasasabi ko dito...kung hindi lang talaga kailangan sa kwento..tsk..tsk...tsk)

Isang Babala: Nakakatindig ng balahibo ang sulat ko. Ganito ang aking naramdaman nang muli ko itong binasa.

Enjoy! while eating the pop corn..

Mga Pagbabago

* Nagbago na ang aking tawag kay Grace. Dati ay Dear Grace, ngayon ay Dear Bi, na.

* Hindi ko na pinagsasabay ang "Hi Hello" tuwing babati. Madalas ay "Hi" nalang na may kasamang smiley. =)

* Hindi na "well" at "perhaps" ang peyborit expressions ko ngayon. "Anywey" at "siguro" na.

* Wala nang duda na crush ko si Grace ngayon. Nadagdagan pa ng love times ten to the 9999999999....exponents.

* Lahat ng gusto ko sabihin kay Grace ay sinasabi ko na ng personal. Madalas ay lights-off pa nga...

* Hindi na stupid ang tingin ko sa sarili ko. Bobong pinoy na! (mas mataas na level nito!)

* Hindi na ko iniiwasan ni Grace. Madalas pa nga ay hinahanap pag wala sa tabi nya.

* Ngayon ay sigurado na akong alam ni Grace ang nararamdaman ko. Minsan pa nga ay mararamdaman ko pa lang ay alam na nya (woman instinct daw!?).

* Hindi na si Kazzie at Brandon ang nakaka-alam ng mga secrets ko. Si Grace na lahat, bawal secret kay Grace.

* Hindi na "Excess" ang pahabol ko sa sulat. P.S. na (Pahabol na Salita).

* Hindi na "now and forever" ang pang wakas ko. I love you with smiley =) na!

Mga hindi nagbago

* Hindi nagbago ang sulat kamay ko. Parang wala parin sa wisyu ang sulat ko ngayon.

* Hindi nagbago ang grammar ko. Bopols parin ako sa grammar at alerdyik sa ingles.

* Hindi nagbago ang charm ko. Cute parin hanggang ngayon.

* Hindi nagbago ang babaeng sinusulatan ko ng love letter. Si Grace parin at si Grace na lang!

* Hindi nagbago ang pagtingin ko kay Grace. Hindi ko man inamin sa sulat ay obyus naman..in love ako kay Grace mula noon hanggang ngayon.

At hindi magbabago yun magpakailan pa man...

"The GOD who gave us teeth will also give us bread." Czech Proverbs